مانند کور . چون نابینایان
کوروار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کوروار. [ کورْ ] ( ق مرکب ) مانند کور. چون نابینایان :
سوی شهر بی نیازی ره بپرس
چند گردی کوروار اندر ضلال.
کوژ کمپیری ببرد کوروار.
سوی شهر بی نیازی ره بپرس
چند گردی کوروار اندر ضلال.
ناصرخسرو.
ناخنی که اصل کار است وشکارکوژ کمپیری ببرد کوروار.
( مثنوی چ رمضانی ص 258 ).
کلمات دیگر: