هوراها

هورآها. هور آها (یا آها یا هوروس آها) در مصرشناسی کنونی دومین فرعون دودمان نخست مصر باستان شناخته می شود. او نزدیک به سده سی و یکم پیش از میلاد می زیست.ظرف سیلندری شکل شاه هور آها از سقاره؛ نگهداری شده در موزه آگوست کسنر
نزدیک سده سی و دوم پیش از میلاد پدر هور آها، نارمر، مصر علیا و سفلی را یکپارچه کرده بود. هور آها در سنی نزدیک به سی سالگی به پادشاهی رسید. افسانه ها می گویند که او توسط یک اسب آبی، تجسم زمینی خدای ست، برده شد. با تصور اینکه او همان منس افسانه ای است، داستان دیگری که در آن او هنگام شکار توسط یک اسب آبی کشته می شود، جریان داشت.
همسر اصلی هور آها بنریب بود و نامش در کنار نام هور آها در بعضی اشیای تاریخی از جمله مقبره ای در ابیدوس، آمده است. هور آها همسر دیگری به نام خنثاپ نیز داشت که دجر از او به دنیا آمد.
بر سر اینکه هور آها به درستی چه کسی بوده دیدگاه های گوناگونی مطرح است. بعضی بر این باورند که هور آها همان منس بوده و همو دو مصر را یکپارچه کرده است. بعضی دیگر اما بر این باورند که او پسر نارمر بوده و نارمر این یکپارچگی را بر پا ساخته است. باور بر این است که نارمر و منس هر دو یک شخصیت بوده اند؛ شواهدی از جمله لوحه نارمر حکایت از درستی این فرضیه دارند و او را یکپارچه کننده مصر و پدر هور آها معرفی می کنند.

هوراها (Horae)
در اساطیر یونان، الهگانفصل ها. تعدادشان سه یا چهار تن ذکر شده است. در ایلیادهومر، تنها نگهبان دروازه های المپبودند، اما در اودیسهتغییر فصول به دست آنان بود. بعدها هِزیودنام آنان را به این شرح ذکر کرده است: دیکه(عدالت)، اِئونومیا(نظم) و ایرنه(صلح)؛ آنان دختران زئوسو تمیسو تجسم نظم و نگهبان فرآیند کشاورزی بودند. در آتن باستان، هوراها دو تن بودند؛ تالو، الهۀ گل ها و بهار، و کارپو، الهۀ میوه های تابستانی، و جشن آنان را هورایامی گفتند. در اسطوره های یونانی دوره های بعد، هوراها عبارت بودند از چهار فصل، دختران هِلیوس، خدای خورشید، و سِلِنه، الهۀ ماه. هنگامی که روز به دوازده قسمت مساوی تقسیم شد، آنان هورانامیده شدند و واژۀ انگلیسی آوئربه معنای ساعت از آن مشتق شده است