کلمه جو
صفحه اصلی

علف هفت بند

فرهنگ فارسی

سرده‌ای از علف‌‌هفت‌بندیان که اغلب در مناطق معتدل شمالی می‌رویند و شکل رویشی آنها بسیار متنوع و از علفی خوابیدۀ (prostrate) یکسالۀ پنج‌سانتیمتری گرفته تا علفی افراشتۀ (erect) چندسالۀ سه تا چهارمتری و درختی چوبی چندسالۀ 20 تا 30 متری و بالارونده است و برخی از گونه‌های این سرده آبزی هستند و به‌صورت گیاهان آبی شناور در آبگیرها می‌رویند؛ برگ‌های آنها دارای لبه‌های صاف و شکل‌های متنوعی است و گل‌هایشان کوچک و صورتی یا سفید یا سبز است که در تابستان به‌صورت خوشه‌های متراکم از محل اتصال برگ‌ها یا انتهای ساقه‌ها می‌رویند


لغت نامه دهخدا

علف هفت بند. [ ع َ ل َ ف ِ هََب َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به هفت بند شود.

دانشنامه عمومی

علف هفت بند، بندواش (نام علمی: Polygonum)، سردهای است از راسته گل میخک (Caryophyllales) تیره هفت بندان (Polygonaceae). به عربی به آن «بطباط» می گویند.
گونیلی، ابوالحسن: فرهنگ اصطلاحات کشاورزی، انتشارات پیام، تهران: ۱۳۵۲خ.
ویکی پدیای انگلیسی.

علف هفت بند (گیاه). علف هفت بند (نام علمی: Polygonum aviculare) نام یک گونه از سرده علف هفت بند است.

دانشنامه آزاد فارسی

علف هفت بند (knotgrass)
گیاهی یک ساله، از خانوادۀ ترشک (علف هفت بند)، با نام Polygonum aviculare. قاعدۀ برگ های باریک و بلند این گیاه ساقه را دربر گرفته و آن را شبیه به گندمیان کرده است. گل های کوچک و صورتی این گیاه به دانه هایی تبدیل می شود که غذای پرندگان است. علف هفت بند در سراسر جهان، جز در مناطق قطبی، یافت می شود. این گیاه در اراضی لخت، از جمله در سواحل دریا، نیز می روید و غالباً طول ساقۀ آن به دو متر می رسد. رشد این گیاه سطحی است. از جنس Polygonum (علف هفت بند یا بندواش)، ۳۵ گونه گیاه علفی یا بوته ای یک و چندساله در ایران می روید.

فرهنگستان زبان و ادب

{Polygonum} [زیست شناسی- علوم گیاهی] سرده ای از علف هفت بندیان که اغلب در مناطق معتدل شمالی می رویند و شکل رویشی آنها بسیار متنوع و از علفی خوابیدۀ (prostrate ) یکسالۀ پنج سانتیمتری گرفته تا علفی افراشتۀ (erect ) چندسالۀ سه تا چهارمتری و درختی چوبی چندسالۀ 20 ت...


کلمات دیگر: