هنری دوم

هنری دوم (ابهام زدایی). هنری دوم ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
هنری دوم
هنری دوم (انگلستان)
هنری دوم کاستیل
هانری دوم

هنری دوم. هِنری (انگلیس ۲) دوم (۱۱۳۳ـ۱۱۸۹م)(Henry II)
هِنری دوم
پادشاه انگلستان از ۱۱۵۴م، پسر ماتیلداو جفری پنجم، کُنتِ آنژو. جانشین شاه استیون(ح ۱۰۹۷ـ۱۱۵۴م) شد. درپی هرج ومرج دوران سلطنت استیون، نظم و آرامش را به انگلستان بازگرداند و ضمن کاستن از قدرت بارون ها، نظام قضایی کشور را اصلاح کرد. تلاش او برای تحت کنترل گرفتن دادگاه های کلیسا با کشته شدن تامس آ بکت، اسقف اعظم کنتربری، در ۱۱۷۰م عقیم ماند. استیلای انگلستان بر ایرلند از دوران پادشاهی هنری دومآغاز شد. پسران هنری در چند نوبت در فاصلۀ ۱۱۷۳ تا ۱۱۷۴م علیه او شورش کردند. پس از هنری دوم، پسرش ریچارد اوّل (ریچارد شیردل)به پادشاهی رسید. هنری لردِ اسکاتلند، ایرلند، و ویلز و کنتِ آنژو، برتانی، نورماندی، پواتو، مِین، و گاسکونیبود؛ پس از ازدواج با الینور آکیتنی، در ۱۱۵۲م حاکمیت این سرزمین را نیز به دست آورد. وسعت سرزمین های فرانسویِ تحتِ حاکمیتِ هنری دوم سبب شد تا او بیش از نیمی از دوران سلطنت خود را در خارج از انگلستان سپری کند. همین دوری از کشور، ایجاد نظام اداری و قضایی ویژه و کارایی را ایجاب می کرد. پیش از به سلطنت رسیدن هنری دوم، اجرای قانون بر عهدۀ دادگاه های گوناگون بود. دادگاه استانیعهده دار رسیدگی به جرایم بزرگ بود، یکصد دادگاه به جرایم کوچک رسیدگی می کردند، دادگاه های روستاییبه مسائل کوچک روستاییان می پرداخت، و دادگاه های کلیسابه جرایم روحانیان اختصاص داشت. با همۀ این تشکیلات، محاکمات هنوز گاهی نبرد یا انجام اَعمال شاق و طاقت فرسا برای اثبات بی گناهی را شامل می شد. هنری دوم در ۱۱۶۶م با صدور فرمان ایجاد دادگاه های سیّار کلرندونقضات سلطنتی را برای رسیدگی به جرایم به شهرها فرستاد. در دادگاه های جدید یک هیئت منصفۀ دوازده نفری از مردان پیش بینی شده بود. اعضای این هیئت منصفه برخلاف دادگاه های امروزی نمی توانستند دربارۀ شواهدِ ارائه شده قضاوت کنند، بلکه نقش آن ها ادای شهادت در دادگاه بود. هنری دوم برای اصلاح نظام قضایی تلاش کرد و دادگاه های قرون وسطایی کلیسا را با صدور فرامینی تحت کنترل درآورد که قوانین اساسی کلرندون(۱۱۶۴م) نامیده می شدند، اما پس از قتل بکت، به اجبار از این اقدام صرف نظر کرد. هنری دوم ابتدا تامس بکت، دوست و مشاور عالی خود، را در ۱۱۶۲م، به امید کمک او در کاستن از قدرت دادگاه های کلیسا، به پذیرش سِمت اسقف اعظمی کلیسای کنتربری تشویق کرد. باوجود این، بکت پس از تصدی مقام اسقف اعظم کلیسای کنتربری خود را به پاسداری از امتیازهای کلیسا ملزم دید و درنتیجه در ۱۱۷۰م چهار نفر از شوالیه های دربار در کلیسای جامع کنتربری او را به قتل رساندند.