لغت نامه دهخدا

شرناف . [ ش ِ ] (ع اِ) برگ کشت که دراز و انبوه شده ببرند آن را. (ناظم الاطباء). بر وزن و معنی شریاف و آن برگ کشت است که دراز و انبوه شود چنانکه ببرند آن را. (منتهی الارب )(آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به شریاف شود.

شرناف . [ ش ِ ] (ع اِ) برگ کشت که دراز و انبوه شده ببرند آن را. (ناظم الاطباء). بر وزن و معنی شریاف و آن برگ کشت است که دراز و انبوه شود چنانکه ببرند آن را. (منتهی الارب )(آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به شریاف شود.

<div class="boxBd">شرناف. [ ش ِ ] ( ع مص ) بریدن شرناف کشت را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). <hr>شرناف. [ ش ِ ] ( ع اِ ) برگ کشت که دراز و انبوه شده ببرند آن را. ( ناظم الاطباء ). بر وزن و معنی شریاف و آن برگ کشت است که دراز و انبوه شود چنانکه ببرند آن را. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به شریاف شود.</div>

شرناف. [ ش ِ ] ( ع مص ) بریدن شرناف کشت را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). شرناف. [ ش ِ ] ( ع اِ ) برگ کشت که دراز و انبوه شده ببرند آن را. ( ناظم الاطباء ). بر وزن و معنی شریاف و آن برگ کشت است که دراز و انبوه شود چنانکه ببرند آن را. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به شری