کلمه جو
صفحه اصلی

عظب

فرهنگ فارسی

در جای خشک فرود آینده آنکه در فلات و جاهای خشک فرود آید

لغت نامه دهخدا

عظب . [ ع َ ظِ ] (ع ص ) در جای خشک فرودآینده . (منتهی الارب ). آنکه در فلات و جاهای خشک فرود آید. عاظب . (از اقرب الموارد).


عظب. [ ع َ ] ( ع مص ) به سرعت جنبانیدن پرنده دمغزه را. ( از منتهی الارب ): عظب الطائر؛ آن پرنده «زمکاء» و دم خود را بسرعت حرکت داد. ( از اقرب الموارد ). || لازم گرفتن کسی را و شکیب کردن. عُظوب.و رجوع به عظوب شود. || قیام نمودن بر مال خود. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || خشک گردیدن جلد. ( از منتهی الارب ): عظب جلده ؛ پوست او خشک گردید. ( از اقرب الموارد ). || درشت گردیدن دست از کار کردن. ( از منتهی الارب ): عظبت یده ؛ دست او از کار کردن درشت شد. ( از اقرب الموارد ).

عظب. [ ع َ ظَ ] ( ع مص ) لازم گرفتن و صبر گزیدن بر کسی. || فربه گشتن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

عظب. [ ع َ ظِ ] ( ع ص ) در جای خشک فرودآینده. ( منتهی الارب ). آنکه در فلات و جاهای خشک فرود آید. عاظب. ( از اقرب الموارد ).

عظب . [ ع َ ] (ع مص ) به سرعت جنبانیدن پرنده دمغزه را. (از منتهی الارب ): عظب الطائر؛ آن پرنده «زمکاء» و دم خود را بسرعت حرکت داد. (از اقرب الموارد). || لازم گرفتن کسی را و شکیب کردن . عُظوب .و رجوع به عظوب شود. || قیام نمودن بر مال خود. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || خشک گردیدن جلد. (از منتهی الارب ): عظب جلده ؛ پوست او خشک گردید. (از اقرب الموارد). || درشت گردیدن دست از کار کردن . (از منتهی الارب ): عظبت یده ؛ دست او از کار کردن درشت شد. (از اقرب الموارد).


عظب . [ ع َ ظَ ] (ع مص ) لازم گرفتن و صبر گزیدن بر کسی . || فربه گشتن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).



کلمات دیگر: