صیحان

صیحان . [ ص َ ] (ع اِ) آواز بلند حسب طاقت . (منتهی الارب ). || (مص ) آواز کردن . (منتهی الارب ). بانگ کردن . (تاج المصادر بیهقی ).

صیحان . [ ص َ ی َ ] (ع مص ) بالیدن و دراز شدن خرمابن . (منتهی الارب ). || به انتها رسیدن بالیدگی عنقود و برآمدن از غلاف خود و دراز شدن با نازکی . || ندا دادن به کسی . || ترسیدن . بیمناک شدن . || هلاک گشتن . (منتهی الارب ).