سجاف فراویز پروز . طراز
سجیف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
سجیف. [ س َ ] ( ع اِ ) سجاف. فراویز. پروز. طراز. پرواز. ( فرهنگ البسه نظام قاری ). ستر. ( اقرب الموارد ) :
ساعد آستین اطلس را
که سجیف خشیشی است سوار.
پیچیده در لباس مکرر نوشته اند.
ساعد آستین اطلس را
که سجیف خشیشی است سوار.
نظام قاری ( دیوان ص 23 ).
سوی سجیف صوف ز مدفون شکایتی پیچیده در لباس مکرر نوشته اند.
نظام قاری ( دیوان ص 24 ).
|| زه کمان و شیاری که در بالای آن قرار دهندتا تیر را در وقت انداختن بدان تکیه دهند. ( ناظم الاطباء ).کلمات دیگر: