غوسنانی . [ ] (اِخ ) صاعدبن ابی بکربن ابی منصور غوسنانی ، مکنی به ابوالعلاء. از ابواسماعیل انصاری حدیث شنید، و ابوسعد از وی حدیث سماع کرد. (از معجم البلدان ).
غوسنانی
لغت نامه دهخدا
غوسنانی. [ ] ( ص نسبی ) منسوب به غوسنان. رجوع به غوسنان و معجم البلدان شود.
غوسنانی. [ ] ( اِخ ) صاعدبن ابی بکربن ابی منصور غوسنانی ، مکنی به ابوالعلاء. از ابواسماعیل انصاری حدیث شنید، و ابوسعد از وی حدیث سماع کرد. ( از معجم البلدان ).
غوسنانی. [ ] ( اِخ ) محمدبن احمدبن عبداﷲ غوسنانی هروی ، مکنی به ابونصر. فقیهی پاکدامن و متعبد بود. در نیشابور نزد علی بن محمدبن یحیی تفقه کرد و از ابوالقاسم فضل بن محمدبن احمد عطار ابیوردی حدیث شنید، و گروهی از مشایخ هرات از وی حدیث شنیدند، و ابوسعد تقریرات او را نوشت. ولادت او پیش از 500 هَ. ق. بود، و در 5 شعبان سال 549 هَ. ق. درگذشت. ( از معجم البلدان ذیل غوسنان ).
غوسنانی. [ ] ( اِخ ) صاعدبن ابی بکربن ابی منصور غوسنانی ، مکنی به ابوالعلاء. از ابواسماعیل انصاری حدیث شنید، و ابوسعد از وی حدیث سماع کرد. ( از معجم البلدان ).
غوسنانی. [ ] ( اِخ ) محمدبن احمدبن عبداﷲ غوسنانی هروی ، مکنی به ابونصر. فقیهی پاکدامن و متعبد بود. در نیشابور نزد علی بن محمدبن یحیی تفقه کرد و از ابوالقاسم فضل بن محمدبن احمد عطار ابیوردی حدیث شنید، و گروهی از مشایخ هرات از وی حدیث شنیدند، و ابوسعد تقریرات او را نوشت. ولادت او پیش از 500 هَ. ق. بود، و در 5 شعبان سال 549 هَ. ق. درگذشت. ( از معجم البلدان ذیل غوسنان ).
غوسنانی . [ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن عبداﷲ غوسنانی هروی ، مکنی به ابونصر. فقیهی پاکدامن و متعبد بود. در نیشابور نزد علی بن محمدبن یحیی تفقه کرد و از ابوالقاسم فضل بن محمدبن احمد عطار ابیوردی حدیث شنید، و گروهی از مشایخ هرات از وی حدیث شنیدند، و ابوسعد تقریرات او را نوشت . ولادت او پیش از 500 هَ . ق . بود، و در 5 شعبان سال 549 هَ . ق . درگذشت . (از معجم البلدان ذیل غوسنان ).
غوسنانی . [ ] (ص نسبی ) منسوب به غوسنان . رجوع به غوسنان و معجم البلدان شود.
کلمات دیگر: