اقامت در صومعه
صومعه داری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
صومعه داری. [ ص َ / صُو م َ ع َ / ع ِ ] ( حامص مرکب )اقامت در صومعه. رهبانی. مجازاً عبادت :
دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت
همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد.
دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت
همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد.
سعدی.
کلمات دیگر: