غیاث شیرازی

فرهنگ فارسی

دولتشاه سمرقندی گوید : غیاث از شاعران شیراز معاصر سلطان ابراهیم و مردی دانا و مورخ و خوش طبع بود.

لغت نامه دهخدا

غیاث شیرازی. [ ث ِ ]( اِخ ) دولتشاه سمرقندی گوید: غیاث از شاعران شیراز،معاصر سلطان ابراهیم و مردی دانا و مورخ و خوش طبع بود. وی مذهب تشیع داشت و در مناقب خاندان علی ( ع ) قصایدی غراء سروده است. او راست قطعه ای به مطلع زیر:
تهتک در سخن گفتن زیانست
تأمل کن تأمل کن تأمل.

( از تذکره دولتشاه سمرقندی ).

از نقل باقی اشعار وی بعلت سستی و ضعف ترکیب خودداری شد. رجوع به تذکره مزبور شود.

غیاث شیرازی. [ ث ِ ] ( اِخ ) رجوع به غیاث حلوایی شود.

غیاث شیرازی. [ ث ِ] ( اِخ ) رجوع به غیاث الدین منصوربن صدرالدین شود.

غیاث شیرازی. [ ث ِ ] ( اِخ ) رجوع به غیاث الدین منصور نواده میر غیاث الدین منصور دشتکی شود.

غیاث شیرازی . [ ث ِ ] (اِخ ) رجوع به غیاث حلوایی شود.

غیاث شیرازی . [ ث ِ ] (اِخ ) رجوع به غیاث الدین منصور نواده ٔ میر غیاث الدین منصور دشتکی شود.

غیاث شیرازی . [ ث ِ ](اِخ ) دولتشاه سمرقندی گوید: غیاث از شاعران شیراز،معاصر سلطان ابراهیم و مردی دانا و مورخ و خوش طبع بود. وی مذهب تشیع داشت و در مناقب خاندان علی (ع ) قصایدی غراء سروده است . او راست قطعه ای به مطلع زیر:
تهتک در سخن گفتن زیانست
تأمل کن تأمل کن تأمل .

(از تذکره ٔ دولتشاه سمرقندی ).

از نقل باقی اشعار وی بعلت سستی و ضعف ترکیب خودداری شد. رجوع به تذکره ٔ مزبور شود.

غیاث شیرازی . [ ث ِ] (اِخ ) رجوع به غیاث الدین منصوربن صدرالدین شود.

کلمات دیگر: