صوک. [ ص َ ] ( ع اِ ) اول هر چیزی. || آب مرد. || ما به صوک و بوک ؛ نیست او را جنبشی. || ( مص ) چفسیدن کسی را. || بوی خوش گرفتن جامه و اندام و جز آن. یقال : صاک الصوک بالزعفران ؛ ای تلطخ. ( منتهی الارب ).
