بیس بال نوعی ورزش گروهی است که با چوب و توپ توسط ۹ بازیکن در یک زمین چمن بازی می شود. بیس بال در قرن نوزدهم از ورزش انگلیسی کریکت ریشه گرفته است. چوبی که بازیکنان بیس بال به دست می گیرند «چُفته» نامیده می شود.
هلند (۱۹۲۲)
استرالیا (۱۹۳۴)
ژاپن (۱۹۳۶)
پورتوریکو (۱۹۳۸)
بیس بال ورزش ملی آمریکاست. به طور سنتی، در یکی از روزهای هر فصل حتی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در این ورزش شرکت می جسته است. شرکت وی به این ترتیب بود که یک توپ بیس بال را در محوطه بازی می انداخت و به این وسیله اولین مسابقه دوره ای فصل را در واشینگتن می گشود. چون اغلب آمریکاییان بیس بال بازی کردند تقریباً همه آنان به این بازی کاملاً آشنا هستند. اغلب مدارس و دانشکده ها تیم های بیس بال مخصوص خود را دارند. بیس بال، ورزش متداول میدان های ورزش و زمین های خالی در بعد از ظهرهای تابستان است.
بیس بال یک ورزش دسته جمعی است که در هر دسته ۹ نفر شرکت می کنند. یک مسابقه معمولی در ۹ دوره انجام می گیرد اما اگر در خاتمه این ۹ دوره نتیجه امتیازات طرفین مساوی باشد، دوره هایی به بازی اضافه می شود. در هر دوره بازیکن های یک دسته به نوبت چفته را در اختیار دارند تا آنکه بازیکنان «سوخته» پیدا کنند.
توپ های بیس بال و چفته ها را در نهایت دقت تهیه می کنند. توپ ها را از چوب پنبه، لاستیک، نخ، و پوست اسب می سازند. وزن توپ در حدود ۱۵۰ گرم و قطرش حدود ۷ سانتیمتر است. چفته ها را معمولاً از چوب زبان گنجشک می تراشند. حداکثر طول چهفته ها ۱۰۶ سانتی متر و حداکثر قطر آن ها حدود ۲ سانتی متر است.