تاج ده. [ دِه ْ ] ( نف مرکب ) پادشاهی ده. بزرگ گرداننده. ارجمندکننده :
وی بصدای صریر خامه جانبخش تو
تاج ده اردشیر تخت نه اردوان.
کز در او یافت عقل خط امان از عقاب .
تاج ده گوهر آزادگان.
وی بصدای صریر خامه جانبخش تو
تاج ده اردشیر تخت نه اردوان.
خاقانی.
باج ستان ملوک تاج ده انبیاکز در او یافت عقل خط امان از عقاب .
خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 45 ).
ای گهر تاج فرستادگان تاج ده گوهر آزادگان.
نظامی.
کمر دزد را دانم از تاج ده.نظامی.