ارض ثریه زمینی تر شده و نم دار بعد از آنکه خشک و یابس بود
ثریه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( ثریة ) ثریة. [ ث َ ری ی َ ] ( ع ص ) أرض ثریه ؛ زمینی تر شده و نم دار بعد از آنکه خشک و یابس بود.
ثریة. [ ث َ ری ی َ ] (ع ص ) أرض ثریه ؛ زمینی تر شده و نم دار بعد از آنکه خشک و یابس بود.
کلمات دیگر: