تأتیه

فرهنگ فارسی

آمدن کسی را و آوردن

لغت نامه دهخدا

( تأتیة ) تأتیة. [ ت َءْ ی َ ] ( ع مص ) ( از ثلاثی مجرد اَ ت َ ی َ ) راه آب وادادن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ): اتی الماء تأتیة و تأتیاً؛ سهل سبیله. ( اقرب الموارد ). تسهیل جریان آب. آسان کردن راه آب. رجوع به تأتی و ناظم الاطباء شود.

تأتیة. [ ت َءْ ی َ] ( ع مص ) آمدن کسی را و آوردن. ( از ناظم الاطباء ).

تأتیة. [ ت َءْ ی َ ] (ع مص ) (از ثلاثی مجرد اَ ت َ ی َ) راه آب وادادن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ): اتی الماء تأتیة و تأتیاً؛ سهل سبیله . (اقرب الموارد). تسهیل جریان آب . آسان کردن راه آب . رجوع به تأتی و ناظم الاطباء شود.

تأتیة. [ ت َءْ ی َ] (ع مص ) آمدن کسی را و آوردن . (از ناظم الاطباء).

کلمات دیگر: