ثبج . [ ث َب َ ] (ع اِ) میان کتف و پشت . || میانه ٔ هر چیز: ثبج بحر؛ میانه ٔ دریا و معظم بحر. || سینه ٔ سنگخوار یعنی سینه ٔ اسفرود. || مرغ حق . شب آهنگ . || مرغی است . ج ، اَثباج .
ثبج
لغت نامه دهخدا
ثبج. [ ث َ ] ( ع مص ) تعمیه کردن در بیان چیزی.
ثبج. [ ث َب َ ] ( ع اِ ) میان کتف و پشت. || میانه هر چیز: ثبج بحر؛ میانه دریا و معظم بحر. || سینه سنگخوار یعنی سینه اسفرود. || مرغ حق. شب آهنگ. || مرغی است. ج ، اَثباج.
ثبج. [ ث َ ب َ ] ( اِخ ) نام یکی از پادشاهان یمن. گویند او از قوم خود دفاع نکرد تا مغلوب شدند.
ثبج. [ ث َب َ ] ( ع اِ ) میان کتف و پشت. || میانه هر چیز: ثبج بحر؛ میانه دریا و معظم بحر. || سینه سنگخوار یعنی سینه اسفرود. || مرغ حق. شب آهنگ. || مرغی است. ج ، اَثباج.
ثبج. [ ث َ ب َ ] ( اِخ ) نام یکی از پادشاهان یمن. گویند او از قوم خود دفاع نکرد تا مغلوب شدند.
ثبج . [ ث َ ] (ع مص ) تعمیه کردن در بیان چیزی .
ثبج . [ ث َ ب َ ] (اِخ ) نام یکی از پادشاهان یمن . گویند او از قوم خود دفاع نکرد تا مغلوب شدند.
کلمات دیگر: