<div class="boxBd">تأثم. [ ت َ ءَث ْ ث ُ ] ( ع مص ) توبه کردن از گناه و بازایستادن از آن. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از زوزنی ): لو لم اترک الکذب تأثماً لترکته تذمماً. || بزهکار دیدن خود را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ).</div>

تأثم. [ ت َ ءَث ْ ث ُ ] ( ع مص ) توبه کردن از گناه و بازایستادن از آن. ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از زوزنی ): لو لم اترک الکذب تأثماً لترکته تذمماً. || بزهکار دیدن خود را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd"><b>( تأثم )</b> (ثَ أَ ثُّ ) [ ع . ] (مص ل . ) باز ایستادن از گناه ، توبه کردن .</div>

( تأثم ) (ثَ أَ ثُّ ) [ ع . ] (مص ل . ) باز ایستادن از گناه ، توبه کردن .

فرهنگ معین

<div class="boxBd">خودداری کردن و بازایستادن از گناه و توبه کردن.</div>

خودداری کردن و بازایستادن از گناه و توبه کردن.

تأثم

فرهنگ معین

لغت نامه دهخدا

فرهنگ عمید