کلمه جو
صفحه اصلی

گل اتشی

فرهنگ فارسی

( گل آتشی ) همان گل سرخ است که آنرا گل سوری نیز گویند .

لغت نامه دهخدا

( گل آتشی ) گل آتشی. [ گ ُ ل ِ ت َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) همان گل سرخ است که آنرا گل سوری نیز گویند. ( آنندراج ). گل که آنرا بهندی سداگلاب نامند و بعضی نوشته اند که همین گل سرخ است که از آن گلاب گیرند. ( غیاث ) :
درین بهار چو پروانه و چو بلبل سوخت
گل چراغ و گل آتشی هزاران را.
خواجه آصفی ( از آنندراج ).
و از این بیت عبداﷲ وحدت قمی مستفاد میشود که گل آتشی سرخ نیمرنگ است که در عرف هند سداگلاب خوانندو او همیشه بشکفد و به صورت گل گلاب باشد. ( آنندراج ) :
وفا و شرم مجو از بتی که رخ افروخت
که لاله عطر وگل آتشی گلاب ندارد.
( از آنندراج ).

دانشنامه عمومی

گل آتشی (نشریه). گل آتشی نام یکی از مطبوعات استان فارس در دوران قاجاریه است.
سیروس رومی، فهرست مطبوعات فارس از آغاز تا امروز، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس،۱۳۸۵
این مجله از سال ۱۳۳۹ هـ.ق به وسیله حبیب الله نوبخت در شیراز به چاپ رسیده است.

فرهنگستان زبان و ادب

گل آتشی
{Phlox} [زیست شناسی- علوم گیاهی] سرده ای از گُل آتشیان علفی چند ساله یا نیمه درختچه ای به ندرت یک ساله با حدود 50 گونه در امریکای شمالی و یک گونه در سیبری که اغلب آنها زینتی هستند؛ گل های آنها به ندرت منفرد و غالباً با گُل آذین انتهایی خوشه ای منشعب (panicle...


کلمات دیگر: