مرزوقی

مرزوقیان یا ( مرزوقی ) به عربی «المرازیق» قبیلهٔ بزرگی از قبائل عرب بادیهٔ نشینان نجد در بیابان شبه جزیره عربستان هستند.ایشان از تبار «آل بوسلطان» و از شاخهٔ قبیله «العجمان» از نسل: ( نشوان بن مرزوق بن علی بن هشام از بطون یام )، و نسب این قبیله، به قبیلهٔ بزرگ الهمدان (به سکون میم) می رسد. این قبیله در قرن ده هم هجری قمری به جنوب ایران می رسند، وسالیان دراز در مناطق گسترده ای از جنوب ایران و سواحل ومناطق «شیبکوه» حکمران بوده اند.
شیخ راشد بن مطر المرزوقی (۱۱۶۹ _ ۱۱۹۲) هجری قمری.
شیخ سلیمان بن راشد بن مطر المرزوقی (۱۱۹۲_ ۱۲۱۳) هجری قمری.
شیخ محمد بن سلیمان بن راشد بن مطر المرزوقی (۱۲۱۳_ ۱۲۴۰) هجری قمری.
شیخ حسین بن محمد بن سلیمان بن محمد المرزوقی (۱۲۴۰ _ ۱۲۴۵) هجری قمری.
شیخ سلیمان بن محمد بن سلیمان بن محمد المرزوقی (۱۲۴۵ _ ۱۲۸۰) هجری قمری.
شیخ راشد بن حسین بن محمد بن سلمان المرزوقی (۱۲۸۰ _ ۱۳۰۳) هجری قمری.
شیخ احمد بن راشد بن حسین المرزوقی (۱۳۰۳ _ ۱۳۴۸) هجری قمری.
شیخ سلطان بن احمد بن راشد المرزوقی (۱۳۴۸ _ ۱۳۷۰) هجری قمری.
شیخ احمد بن علی بن احمد بن راشد المرزوقی (۱۳۷۰ _ ۱۳۸۵) هجری قمری.
هجرت اول «مرزوقیان» از بادیهٔ نجد در اواخر سده دهم هجری قمری رخ داده است، و در بادیء الأمر این قبیلهٔ عریق به سوی سواحل عمان که آن زمان به نام امارات ساحل عمان معروف بود می کوچند، پس از مدتی استقرار در امارت رأس الخیمه که آن زمان جلفار نام داشته است، به سوی ساحل شمالی خلیج فارس می کوچند.
قبیلهٔ مرزوقیان هجرت دوم خودرا از منطقهٔ جلفار به وسیلهٔ کشتی بادی به سوی سواحل «بر فارس» آغاز می کنند و در سال ۱۱۶۹ هجری قمری وارد منطقه شیبکوه می شوند، در ابتداء امر در روستای «دیوان غربی» یا گافرغان (کنونی) نشیمن می گزینند، و پس از مدتی از گافرغان به مغویه نقل مکان می کنند، در این انتقال سرپرستی قبیلهٔ مرزوقی، بزرگ ایشان شیخ راشد بن مطر مرزوقی به عهده داشتند.واز آن به بعد روستای مغویه را مقر حکم وفرمانروایی خود قرار می دهند.این خاندان از سده ده هم هجری قمری تا اوائل سدهٔ چهارده هم هجری قمری براین منطقه حاکم بوده اند، وتحت نظارت خوانین بستک که از جانب حکومت مرکزی به حکومتی منطقهٔ بستک و جهانگیریه رسیده بودند، مأموریت دفاتر ثبت و ضبط دخل و خرج وخراج مالیات دولت به عهده داشته بودند و از جانب حکومت مرکزی نظارت می شده اند، همچنین حکام مرزوقیان که منطقهٔ گسترده ای از بنادر وجزایر جنوب و شیبکوه تحت نفوذ داشتند از جانب فرمانروایان بستک و جهانگیریه نظارت می شده اند. با ورود قبیلهٔ مرزوقیان به این منطقه و اختصاصی محلی از آن به دفاتر ثبت و ضبط دخل و خرج ها، آن منطقه را دیوان یعنی«جای حسابگری» نامیدند، وبدستور حکومت مرکزی ونمایندگی خوانین بستک سیستم اخذ مالیات از مردم منطقه اجرا گردید و مردم پرداخت مالیات را نوعی دین می دانستند که می بایست سالیانه به دولت مرکزی پرداخته شود، لذا آن محل را محل اخذ دین نامیده و دیوون نامیده اند و بعد از آن به دیوان تغییر نام یافته است.پس از استقرار در مغویه وبرقراری امن وامنیت در منطقه، بدستور خان بستک و جهانگیریه حکم «جزیرهٔ فرور» و روستاهای مجاور مغویه مانند: «دیوان غربی»، حَسینه، «راولوه»، کندران، سورو، ارمک، چاه مسلم، و کهورستان به حوزهٔ قلمرو فرمانروائی شیخ راشد بن مطر مرزوقی افزود می شود.
فرمانروایان مرزوقی «مرزوقیان» که از قرن ده هم هجری قمری در این منطقه حکم می رانده اند ومناطق گسترده ای از جنوب ایران ومنطقهٔ شیبکوه تحت نفوذ داشته بودند عبارت اند از:

مَرزوقی
طایفۀ عرب ایران، از طوایف یکجانشین بنادر حسینه و مغو در شهرستان بندر لنگه. نقاط مزبور پیش از این بخشی از شیب کوه لارستان و از توابع بندر چارک بودند. بعضی از مرزوقی ها مسلمان شافعی و برخی دیگر پیرو مذهب وهابی اند. این مردم از گذشته به دریانوردی و غواصی و زراعت و نخل داری اشتغال داشتند. طبق نظر کازرونی در کتاب تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس، اینان در قرن ۱۳ق مردمی متمول بودند. در ۱۲۳۲ق حسینعلی میرزا فرمانفرما بنا به خواهش و گزارش های نصیرخان، والی لارستان، برای تنبیه و مجازات شیخ مرزوقی بندر مغو، که به مذهب وهابی گرویده بود، عازم شیب کوه شد و در ناحیۀ گله دار، زکی خان نوری را به فرماندهی سپاه گماشت. او در بندر مغو با مرزوقی ها و اعراب جواسم و دیگر وهابیون خلیج فارس که به کمک مرزوقی ها آمده بودند، درگیر جنگ شد و پس از چند روز قلعۀ مغو را تصرف کرد و تمام مردان جنگی را کشت. به دستور حسینعلی میرزا از سرهای کشته شدگان در کنار شهر لار یک مناره برپا کردند. بر اثر این رفتار، شیب کوه لارستان و بنادر آن تا مدت ها از رونق افتاده بود. مرزوقی ها و حمادی ها و عبیدلی ها در سال های انقلاب مشروطیت از همکاری با مشروطه خواهانی، نظیر طرفداران سید عبدالحسین لاری خودداری کردند و گه گاه به جنگ و گریز با آنان می پرداختند. منطقه ای که در گذشته محل سکونت مرزوقی ها بود امروزه با نام دهستان مرزوقی، از توابع شهرستان بندر لنگه است.