مرشد بروجردی

مرشد بروجردی شاعر و متخلص به مرشد، متوفی سال ۱۰۳۰ هجری قمری می باشد. بعضی از تذکره ها او را تحت نام «مرشد یزدجردی» آورده اند، او در شهر بروجرد به دنیا آمد و در همان جا دانش را فرا گرفت، سپس به همدان رفت و با شاعرانی چون زکی همدانی، رشکی، هلاکی، میر مغیث محوی و میرالهی آشنا شد. او مدتی در بین شهرهای همدان، بروجرد و خرم آباد دررفت وآمد بود و با حکمرانان ارتباط داشت. سپس به اصفهان و از آنجا به شیراز رهسپار شد و به خدمت محمدقلی خان، پسر مرتضی قلی خان، حاکم شبانکاره رسید و با وی به دارابگرد مرکز حکومت او رفت و هشت سال ملازم وی بود. مرشد مدتی پس از درگذشت محمدقلی خان، به دعوت میرزا غازی ترخان، والی سند، به تته، پایتخت ترخانیان رفت و ملازم او شد و عنوان «مرشدخان» یافت، سپس به همراه میرزا غازی رهسپار قندهار شد و پس از کشته شدن او، ملازم جهانگیر پادشاه و مدتی بعد ملازم مهابت خان شد. وی در سال۱۰۲۶ هجری قمری به خدمت شاه جهان درآمد و تا پایان عمر در هند ماند. او قصاید بسیاری در مدح پیامبر اسلام سروده است.
معرفی مشاهیر- مرشد بروجردی
۱. «ساقی نامه»، که به نام محمدقلی خان و در مدح او می باشد.
۲. «دیوان» شعر.
۱. تاریخ ادبیات ایران(۱۰۳۹–۱۰۳۵/۵).

مُرشِد بروجردی ( ـ هند ۱۰۳۰ق)
شاعر ایرانی. در همدان مدارج ترقی شعر و ادب را پیمود. پس از آن به اصفهان و از آن جا به شیراز سفر کرد و هشت سال در ملازمات محمدقلی خان، حاکم شبانکاره، بود و در اندک زمانی در شاعری آوازه یافت. چون محمدقلی خان درگذشت، به دعوت میرزا غازی بیگ ترخان، والی سند، به آن جا رفت و از او لقب خانی و منصب وکالت یافت. در ۱۰۲۶ق به خدمت شاهزاده خرم (شاه جهان آینده) پیوست و تا پایان زندگی اش در این کار بود. ساقی نامه ای در ۱۲۰ بیت و نیز دیوان اشعاری از وی به جا مانده است.