کلمه جو
صفحه اصلی

سنت کیتس و نویس

دانشنامه عمومی

مختصات: ۱۷°۱۸′ شمالی ۶۲°۴۴′ غربی / ۱۷٫۳۰۰°شمالی ۶۲٫۷۳۳°غربی / 17.300; -62.733
دائرةالمعارف کودکان و نوجوانان. انتشارات پیام آزادی. چاپ پنجم سال ۱۳۸۱
سَنت کیتْس و نِویس با نام رسمی فدراسیون سنت کیتس و نویس (به انگلیسی: Saint Kitts (Christopher) & Nevis Federation of)، کشوری است جزیره ای در دریای کارائیب، غرب آنتیگوا و باربودا و شرق جزایر ویرجین آمریکا و با جمعیتی حدود ۵۲٬۰۰۰ نفر. پایتخت آن باستر است. حکومت آن پادشاهی و زبان رسمی آن انگلیسی است. نام آن تا سال ۱۹۸۶ سنت کریستوفر و نویس بود.
این کشور از سدهٔ ۱۷ از مستعمرات بریتانیا به شمار می رفت در سال ۱۶۲۳ انگلیسی ها وارد آنجا شدند و تا زمان کسب استقلال در سال ۱۹۸۳ به حکومت در این مستعمره مشغول بودند. سنت کیتس و نویس در ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۳ بریتانیا اعلام استقلال کرد.
سنت کیتس و نویس یکی از اعضای اتحادیه کشورهای همسود است.

دانشنامه آزاد فارسی

سَنْت کیتْس و نِویس (St Kitts and Nevis)
کلیسای سنت جورج، باس - تر
کلیسای سنت جورج، باس - تر
کلیسای سنت جورج، باس - تر
موقعیت. کشورـ جزیرۀ پادشاهی سنت کیتس و نویس در آب های غربی اقیانوس آرام و در انتهای شمالی جزایر لیوارد قرار دارد. مساحت این کشور کوچک ۲۶۹ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر باس ـ تِر است.سیمای طبیعی. این کشور که در حاشیۀ شرقی دریای کارائیب و در دوراب های ۶۸۰ کیلومتری ساحل شمالی کشور کلمبیا جا دارد، از دو جزیرۀ اصلی سنت کیتس و نویس تشکیل شده است. سنت کیتس جزیره ای کوهستانی و نسبتاً طویل است، که درازای آن ۲۱ کیلومتر و مساحت آن ۱۷۶ کیلومتر مربع است و با دنبالۀ باریکی از سوی جنوب شرقی به تنگۀ نَروز منتهی می شود. جزیرۀ مزبور منشأ آتشفشانی دارد و ارتفاع بلندترین نقطۀ آن، به نام کوه میزری، ۱,۱۵۶ متر است. جزیرۀ نویس با مساحت ۹۳ کیلومتر مربع در جنوب شرقی جزیرۀ سنت کیتس واقع شده و تنگۀ نَروز، با پهنای ۳,۲۰۰ متر، آن را از جزیرۀ سنت کیتس جدا می کند. جزیرۀ نویس نیز منشأ آتشفشانی دارد و بلندترین نقطۀ آن به نام نِویس پیک، که یک مخروط آتشفشانی است، ۹۸۵ متر ارتفاع دارد. افزون بر دو جزیرۀ سنت کیتس و نویس، جزیرکی با نام بوبی در دهانۀ شرقی تنگۀ نَروز وجود دارد که آن نیز بخش بسیار کوچکی از این سرزمین به شمار می آید. اقلیم این کشور گرم و مرطوب است و وزش همیشگی نسیم دریا به لطافت و تحمل پذیری هوا کمک می کند. میزان بارندگی سالانۀ کشور مزبور به ۱,۵۰۰ میلی متر می رسد و دمای آن بین ۲۱ تا ۳۱ درجۀ سانتی گراد متغیر است. جزایر نامبرده از جنگل پوشیده شده و جلگه های آن به کشاورزی و مناطق مسکونی اختصاص یافته است. رودخانه های کوچک متعددی این سرزمین را مشروب می کنند که مهم ترین شهرهای آن عبارت اند از چارلز تاون نیوکاسل، و مانسیون.
اقتصاد. بیش از ۷۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور سنت کیتس و نویس از راه خدمات، به ویژه گردشگری، تأمین می شود. براساس آمار سال ۱۹۹۹، در حدود ۲۲۵ هزار گردشگر به این سرزمین سفر کرده اند، که درآمد آن از این راه ۳۰۰میلیون دلار امریکا بوده است. در زمینۀ صنعت نیز این کشور موقعیت نسبتاً خوبی دارد و ابزارهای الکترونیکی، رایانه، پوشاک، انواع نوشیدنی، شکر تصفیه نشده، مواد غذایی، و مصالح ساختمانی از مصنوعات صادراتی آن است. نیشکر، نارگیل، پنبه، میوه های استوایی، و سیب زمینی نیز عمده ترین فرآورده های کشاورزی آن را تشکیل می دهند.
حکومت و سیاست. کشور سنت کیتس و نویس با نظام سلطنتی مشروطه اداره می شود. ملکۀ انگلستان، که به صورت تشریفاتی در رأس کشور قرار دارد، فردی از اهالی این سرزمین را به نمایندگی خود تعیین می کند و با عنوان فرماندار کل به سرپرستی کشور می گمارد. مجلس قانون گذاری کشور متشکل از یازده عضو منتخب است که هر پنج سال یک بار انتخاب می شوند و رهبر حزب اکثریت مجلس نخست وزیری را برعهده می گیرد. این کشور عضو جامعۀ ملل مشترک المنافع و سازمان ملل متحد، و نیز سازمان تجارت جهانی است.
مردم و تاریخ. کشور سنت کیتس و نویس ۵۲هزار نفر جمعیت دارد (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۱۹۳.۳ نفر در کیلومتر مربع می رسد. حدود ۹۵ درصد از مردم آن سیاهان افریقایی تبارند و اکثراً از کلیسای انگلیکان پیروی می کنند. ۶۶ درصد از جمعیت این کشور در روستاها به سر می برند و زبان رسمی آنان انگلیسی است و رشد سالانۀ جمعیت آن۱.۳ درصد است. جزایر سنت کیتس (سنت کریستوفر) و نویس در ۱۴۹۳ م و در سفر دوم کریستوف کلمب کشف شد. انگلیسی ها در ۱۶۲۳ در آن جا ساکن شدند و تا ۱۷۸۳ بر سر مالکیت آن بین فرانسه و انگلستان اختلاف بود. در ۱۸۲۲ سه جزیرۀ سنت کیتس، نویس، و آنگوئیلا اتحادیۀ سه جانبه ای تشکیل دادند. آنگوئیلا در ۱۹۶۷ از اتحادیۀ مزبور جدا شد و جزایر سنت کیتس و نویس در همان سال به خودمختاری داخلی دست یافتند و در ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۳ با نام کشور واحد سنت کیتس و نویس به استقلال رسیدند. توفندهای وحشتناک سال های اخیر به بی خانمانی ۲۵ هزار نفر از ساکنان این کشور انجامید و حدود ۸۰ درصد از خانه ها و تأسیسات آن را ویران کرد.


کلمات دیگر: