ریکوردر

فلوت ریکوردر (به انگلیسی: Recorder) نام سازی بادی-چوبی از نوع قمیش دار ساده، از خانودهٔ نی انبان و نوعی فلوت است. این ساز در محدوده های صوتی سوپرانو، آلتو، تنور و باس در دو اکتاو موجود است. ریکوردر یک ساز مناسب برای آموزش موسیقی به کودکان است.
تنور
باس
گریت باس
کنتراباس
آلتو
زیر یا سوپرانو
سوپرانینو
استفاده از ریکوردر در آثار آهنگسازانی چون هندل و باخ به چشم می خورد. گرچه این ساز از قرن هجدهم میلادی به عنوان سازی برای نوازندگی حرفه ای مورد استفاده قرار می گرفت، امروزه علاوه بر کاربرد حرفه ای، استفادهٔ آموزشی برای کودکان نیز دارد.
محدودهٔ صوتی این ساز حدود دو اکتاو است و در انواع مختلفی موجود است:
مقاله فلوت ریکوردر در ویکی پدیای انگلیسی

ریکورْدِر (recorder)
ریکورْدِر
یک ساز بادی چوبی از نوع سوت با گستره ای وسیع که در دوران های رنسانسو باروکدر هم نوازی موسیقی پولی فونیک قرارگرفت. ریکوردر را برخلاف فلوت به صورت عمودی نگه می دارند و در دهانی آن می دمند، هوا در این دهانی با یک مانع به نام «زبانک» منحرف می شود و آوایی ملایم تر از فلوت تولید می کند. کنسرت امروزین می تواند یک سوپرانینو در فا۵، یک سوپرانو در دو۴، یک آلتو در فا۳، یک تنور در دو۳، یک باس در فا۲، و یک باس بزرگ در دو۲ داشته باشد. ریکوردرهای رنسانسی نخستین، قطر لولۀ کاملاً گشاد و آوایی نافذ داشتند؛ سازهای بعدی دوران های رنسانس و باروک فلوت های زبانکدارند که قطرهای باریک تر و آوای درخشان شیرین تری دارند. ریکوردر در قرن ۱۸ همچنان از سازهای پرطرفدار برای تک نوازی بود، و برانگیختن مجدد علاقۀ همگان به نواختن ریکوردر پس از ۱۹۲۰، با کوشش های گستردۀ آرنولد دلمچ، پذیرش فراگیر آن به منزلۀ سازی مناسب برای مدارس را موجب شد. سازندگان امروزی ریکوردر از چوب های سخت غیرمعمولی مثل چوب انار برای ساختن سازهایی با آوای شفاف تر و پرقدرت تر برای تک نوازان کنسرتی بهره گرفته اند، و به کنسرت های موجود، ریکوردرهایی ابتکاری نیز افزودند.