قدرت سپاری

در علوم سیاسی به واگذاری قانونی بخشی از اختیارات حکومت مرکزی یک کشور به حکومت های محلی و منطقه ای نظیر فرمانداری ها و استانداری ها، اصطلاحاً قدرت سپاری (به انگلیسی: Devolution) گفته می شود. قدرت سپاری معمولاً در حوزه مالی صورت می گیرد به این معنی که اداره بخش هایی از بودجه که پیش از آن از سوی دولت مرکزی انجام می شد به گردانندگان منطقه ای واگذار می گردد. قدرت سپاری هم چنین گاه در حوزه قانون گذاری صورت می گیرد و در پی آن به فرمانداری ها یا استانداری ها و غیره اختیارات بیشتری برای وضع قوانین مربوط به منطقه خود داده می شود.
Canada. 2000. Devolution. : Indian and Northern Affairs Canada.
انجام قدرت سپاری در راستای تمرکززدایی از حکومت متمرکز صورت می گیرد و معمولاً پاسخی است به درخواست های حکومت های محلی برای دریافت خودگردانی بیشتر.
قدرت سپاری با فدرالیسم تفاوت دارد زیرا اختیارات مضاعفی که از طریق قدرت سپاری قانونی به فرمانداران محلی اعطا شده ممکن است موقتی و مقطعی باشد و دولت مرکزی می تواند این قدرت های واگذاری شده را بازپس بگیرد. اما در فدرالیسم اختیارات و قدرت های واحدهای سیاسی خودگردان محلی در قانون اساسی ثبت شده و در صورت عدم تغییر قانون اساسی شکل دائمی دارد. ایالات متحده، کانادا، استرالیا، مکزیک و هند از نمونه کشورهای فدرال هستند.
ویلز کماکان فرایند قدرت سپاری از سوی حکومت مرکزی را طی می کند و چشم انداز استقلال کامل آن از بریتانیا مشخص نیست؛ گرچه به نظر هم نمی رسد که بیشینه مردم این کشور در شرایط کنونی خواستار استقلال باشند.از سال ۱۹۹۹ که با تأیید مجلس عوام بریتانیا، مجلس ملی ویلز فعالیت خود را آغاز کرد، به تدریج روند واگذاری اختیارات از پارلمان در لندن به مجلس در کاردیف آغاز شد.