خرباق . [ خ ِ ] (اِخ ) ابن حبیب سلمی ، مکنی به ذوالیدین از صحابیانست و او دلیل مردم حبشه به یوم الفیل بود و از آن وی را ذوالیدین گفتندی که با دو دست کار کردی . (یادداشت بخط مؤلف ).
خرباق
لغت نامه دهخدا
خرباق . [ خ َ ] (اِخ ) نام مردیست سلمی که بخدمت پیغمبر رسید. در صحیح مسلم آمده است که عمران بن حصین گفت : روزی پیغمبر نماز خود را در رکعت سوم سلام گفت و بمنزل او وارد شد و مردی بنام خرباق در این وقت بخدمت او ایستاد. (از اصابة قسم 1 ج 1 ص 107).
خرباق. [ خ ِ ] ( ع ص ، اِ ) زن دراز و بزرگ. || زن تیزرفتار. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). || ( مص ) ضرط تیز دادن. ( از تاج العروس ). یقال : جد فلان فی خرباقه ؛ جد کرد فلان در تیز دادن. ( از ناظم الاطباء ). || مصدر دیگرخَربَقَه. است رجوع به خربقه در این لغت نامه شود.
خرباق. [ خ َ ] ( اِخ ) نام مردیست سلمی که بخدمت پیغمبر رسید. در صحیح مسلم آمده است که عمران بن حصین گفت : روزی پیغمبر نماز خود را در رکعت سوم سلام گفت و بمنزل او وارد شد و مردی بنام خرباق در این وقت بخدمت او ایستاد. ( از اصابة قسم 1 ج 1 ص 107 ).
خرباق. [ خ ِ ] ( اِخ ) ابن حبیب سلمی ، مکنی به ذوالیدین از صحابیانست و او دلیل مردم حبشه به یوم الفیل بود و از آن وی را ذوالیدین گفتندی که با دو دست کار کردی. ( یادداشت بخط مؤلف ).
خرباق. [ خ َ ] ( اِخ ) نام مردیست سلمی که بخدمت پیغمبر رسید. در صحیح مسلم آمده است که عمران بن حصین گفت : روزی پیغمبر نماز خود را در رکعت سوم سلام گفت و بمنزل او وارد شد و مردی بنام خرباق در این وقت بخدمت او ایستاد. ( از اصابة قسم 1 ج 1 ص 107 ).
خرباق. [ خ ِ ] ( اِخ ) ابن حبیب سلمی ، مکنی به ذوالیدین از صحابیانست و او دلیل مردم حبشه به یوم الفیل بود و از آن وی را ذوالیدین گفتندی که با دو دست کار کردی. ( یادداشت بخط مؤلف ).
خرباق . [ خ ِ ] (ع ص ، اِ) زن دراز و بزرگ . || زن تیزرفتار. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || (مص ) ضرط تیز دادن . (از تاج العروس ). یقال : جد فلان فی خرباقه ؛ جد کرد فلان در تیز دادن . (از ناظم الاطباء). || مصدر دیگرخَربَقَه . است رجوع به خربقه در این لغت نامه شود.
کلمات دیگر: