<div class="boxBd">سخن ساز. [ س ُ خ َ ] ( نف مرکب ) آنکه سخن ساخته بگوید و در واقع چنان نباشد. ( آنندراج ) : <br>حدیثی که مرد سخن ساز گفت <br>یکی زآن میان با ملک باز گفت.<div class="au">سعدی.</div>از آنرو طایر طبع سخن ساز<br>سوی این بوستان آمد بپرواز.<div class="au">؟ ( از حبیب السیر ).</div>تو که هرگز سخن اهل سخن نشنیدی <br>چون سخن ساز و سخن فهم و سخندان شده ای ؟<div class="au">صائب ( از آنندراج ).</div> || سخنگو. جاری زبان. شیرین زبان. رَطْب اللسان : <br>یا رب به ثنای خود سخن سازم کن <br>در گلشن حمد نغمه پردازم کن.<div class="au">؟ ( از حبیب السیر ).</div>|| فریبنده. مکار. حیله ساز. ( ناظم الاطباء ).</div>

سخن ساز. [ س ُ خ َ ] ( نف مرکب ) آنکه سخن ساخته بگوید و در واقع چنان نباشد. ( آنندراج ) : حدیثی که مرد سخن ساز گفت یکی زآن میان با ملک باز گفت. سعدی. از آنرو طایر طبع سخن ساز سوی این بوستان آمد بپرواز. ؟ ( از حبیب السیر ). تو که هرگز سخن اهل سخن نشنیدی چون سخن ساز و سخن فهم و سخندان شده ای ؟ صائب ( 

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">آنکه سخن ساخته بگوید و در واقع چنان نباشد .</div>

آنکه سخن ساخته بگوید و در واقع چنان نباشد .

سخن ساز

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا