قرارداد هدایت انتقال

قرارداد هدایت انتقال، یا TCP (به انگلیسی: Transmission Control Protocol) که همچنین قرارداد کنترل انتقال یا پروتکل کنترل انتقال نیز گفته می شود؛ مجموعه ای از پروتکل های قراردادی است که پایه و اساس اینترنت می باشد.
فیلد source port: این فیلد ۱۶ بیتی آدرس پورت فرستنده را به همراه دارد
فیلد destination port: این فیلد ۱۶ بیتی آدرس پورت مقصد را که باید تحویل شود را دارا است.
فیلدSequence Number: این فیلد سی ودو بیتی شماره ترتیب آخرین بایتی را که در فیلد داده از بسته جاری قرار دارد را نشان می دهد.
TCP/IP(بر اساس IPv4) شامل چهار لایه است:
برای برقراری یک ارتباط گفتاری به وسیلهٔ اینترنت، در لایه انتقال از دو پروتکل TCP و UDP استفاده می شود. پروتکل TCP انتقال داده را با دقت و امنیت بالا انجام می دهد در حالیکه ویژگی پروتکل UDP انتقال سریع اطلاعات، بدون در نظر گرفتن مسائل امنیتی برای انتقال داده است
مهمترین وظیفه پروتکل TCP اطمینان از صحت ارسال اطلاعات است. پروتکل فوق اصطلاحاً «ارتباط اتصال گرا» نامیده می شود. علت این امر ایجاد یک ارتباط مجازی بین کامپیوترهای فرستنده و گیرنده، قبل از ارسال اطلاعات است. پروتکل هایی از این نوع، امکانات بیشتری را به منظور کنترل خطاهای احتمالی در ارسال اطلاعات فراهم نموده ولی به دلیل افزایش بار عملیاتی سیستم، کارایی آنان کاهش خواهد یافت. از پروتکل TCP به عنوان یک پروتکل قابل اطمینان نیز یاد می شود. به این علت که برای آگاهی از صحت اطلاعات ارسال شده، اطلاعات دیگری نیز به گیرنده فرستاده می شود. در صورتی که بسته های اطلاعاتی به درستی دراختیار فرستنده قرار نگیرند ، فرستنده مجدداً اقدام به ارسال اطلاعات می نماید.