<div class="boxBd">دوان دوان. [ دَ دَ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال دویدن. در حال دوندگی. در حال دوانی. در حالی که دود. ( یادداشت مؤلف ) : <br>گاهی چو گوسفندان در غول جای من <br>گاهی چو غول گرد بیابان دوان دوان.<div class="au">ابوشکور.</div>ازین پسش تو ببینی دوان دوان در دشت <br>به کفش و موزه برافکنده صدهزار سیان.<div class="au">عمعق بخارایی.</div>- دوان دوان آمدن ( یا ) رفتن ؛ در حال دوندگی آمدن یا رفتن. ( یادداشت مؤلف ).</div>

دوان دوان. [ دَ دَ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال دویدن. در حال دوندگی. در حال دوانی. در حالی که دود. ( یادداشت مؤلف ) : گاهی چو گوسفندان در غول جای من گاهی چو غول گرد بیابان دوان دوان. ابوشکور. ازین پسش تو ببینی دوان دوان در دشت به کفش و موزه برافکنده صدهزار سیان. عمعق بخارایی. - دوان دوان آمدن ( ی

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">در حال دویدن .</div>

فرهنگ فارسی

تازیان ، تاخته تاخته ، تازان ، تاخت کنان ، شتابان<br>

تازیان ، تاخته تاخته ، تازان ، تاخت کنان ، شتابان

دوان دوان

فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد کاربران