هامو بیک نازاریان

هامو بیک-نازاریان (ارمنی: Համո Բեկնազարյան؛ زاده ۱۹ مه ۱۸۹۱ – درگذشته ۲۷ آوریل ۱۹۶۵) یک کارگردان فیلم نامه نویس و بازیگر اهل ارمنستان بود. وی کارگردان نخستین فیلم بلند ارمنی ناموس، کارگردان نخستین فیلم ناطق ارمنی پپو، و سازنده بیش از ده فیلم، از کمدی و حماسی گرفته تا مستند و نیمه مستند بود.
۱۹۲۲: قلعه سورام, هنرپیشه
۱۹۲۳: پاتریسید, کارگردان
۱۹۲۵: ناموس (فیلم), فیلم نامه نویس، کارگردان
۱۹۲۵: پرونده دادگاه قتل مکلاوادزه, کارگردان
۱۹۲۶: ناتلا, کارگردان
۱۹۲۶: شور و شورشور, فیلم نامه نویس، کارگردان
۱۹۲۷: زاره (فیلم), فیلم نامه نویس، کارگردان
۱۹۲۸: خزپوش, فیلم نامه نویس مشترک، کارگردان
۱۹۲۸: خانه ای روی آتشفشان, فیلم نامه نویس مشترک، کارگردان
۱۹۴۳: داویت بک, فیلم نامه نویس مشترک، کارگردان
۱۹۳۵: پپو, فیلم نامه نویس، کارگردان (برنده جایزه استالین سال ۱۹۴۱)
۱۹۳۸: زانگزور, فیلم نامه نویس مشترک، کارگردان
۱۹۴۷: آناهیت, کارگردان
در جوانی در مسکو در فیلم های صامت روسی و در تعداد زیادی از فیلم های صامت با عنوان هایی چون «لبخند مدوسا»، «شیطان آتشین»، «شیرین تر از زهر» و «پیروزمندان و شکست خوردگان» بازی کرد. بعد از انقلاب اکتبر و سوسیالیستی شدن منطقه قفقاز، نخستین فیلم های بلند خود را در جمهوری گرجستان شوروی کارگردانی کرد. در اواسط دهه ۱۹۲۰ به ارمنستان نقل مکان نمود. بیک نازاریان در سال ۱۹۲۶ در روستایی ایزدینشین در کشور ارمنستان فیلم زاره را ساخت که نخستین فیلم کردی محسوب می شود. بیک-نازاریان واپسین دوره کاری اش را در تاجیکستان سپری کرد و در این جمهوری فیلم ساخت. وی در سال ۱۹۶۵ در مسکو زندگی را وداع گفت و در گورستان ارامنه مسکو به خاک سپرده شد.
وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه استالین شده است.