یاکوب اوبرمایر

یاکوب اوبرمایر(به آلمانی: Jacob Obermeyer)(زادهٔ ۲۱ مارس ۱۸۴۵- مرگ ۱ مارس ۱۹۳۸) خاورشناس یهودی اهل بایرن آلمان بود.
اوبرمایر در اشتاینهارت در نزدیکی باد زوبرنهایم چشم به جهان گشود. در جوانی تلمود را خواند و به مطالعه در بارهٔ یهودیت گرایش یافت. در ۱۸۶۸ به شمال آفریقا سفری کرد و از مراکش تا مصر را پیمود و از فلسطین گذشت و به دمشق رسید. در ۱۸۶۹ برای تدریس در اتحادیه جهانی یهودیان به بغداد فراخوانده شد. سه سال پس از آن برای تدریس خصوصی به برادر تبعیدی ناصرالدین شاه قاجار -عباس میرزا ملک آرا- به کار گرفته شد. او در این زمان در سفرهای عباس میرزا برای شکار همراه اردوی وی بود و در این میان از سکونت گاه های تاریخی یهودیان در میان رودان بازدید هم می کرد.
در ۱۸۸۱ ناصرالدین شاه با برادرش آشتی کرد و عباس میرزا به ایران بازگشت. در این بازگشت اوبرمایر با شاهزادهٔ قاجار همراه شد و پس از گذشتن از قزوین به تهران رسید و در آنجا به عنوان آموزگار خانگی عباس میرزا ملک آرا به کار پرداخت.
در ۱۸۸۴ اوبرمایر برای آموزاندن زبان های فارسی و عربی در کالج زبان های شرقی به وین دعوت شد. او دعوت را پذیرفت و تا سال ۱۹۱۵ در این مرکز به کار اشتغال داشت. او آثاری در زمینه یهودیت به نگارش در آورده است.