سودای دِهْلَوی، محّمد رَفیع (دهلی ۱۱۱۸/۱۱۲۵ـ لکنو ۱۱۹۵ق)
شاعر فارسی گوی شبه قاره. ملک الشعرای دربار عالم گیر دوم تیموری بود. قصیده هایی زیبا به زبان اردو به پیروی از خاقانی، انوری و عرفی سروده است. سودا از برجسته ترین شاعران هجاگوی ادب اردو به شمار می رود و محاجات او با میرغلام حسین ضاحک مشهور است. از آثارش: دیوان اردو؛ دیوان فارسی؛ عبرت الغافلین به نثر فارسی؛ شعلۀ عشق به نثر اردو.
شاعر فارسی گوی شبه قاره. ملک الشعرای دربار عالم گیر دوم تیموری بود. قصیده هایی زیبا به زبان اردو به پیروی از خاقانی، انوری و عرفی سروده است. سودا از برجسته ترین شاعران هجاگوی ادب اردو به شمار می رود و محاجات او با میرغلام حسین ضاحک مشهور است. از آثارش: دیوان اردو؛ دیوان فارسی؛ عبرت الغافلین به نثر فارسی؛ شعلۀ عشق به نثر اردو.