سورسخن رسالهٔ کوچکی است که الگویی از دعای سپاس بر سر سفره میهمانی را به دست می دهد و در آن آداب سپاس گزاری از اورمزد و امشاسپندان و ایزدان گوناگون و میزبان و نیز دعا و ثنا به بزرگان از شاه گرفته تا ولیعهد، وزیر بزرگ، اسپهبدان نواحی چهارگانه، رئیس داوران کشور، اندرزبد (مشاور) مغان و هزاربد آمده است. پس از آن، دعا برای کشور ایران و میزبان و سرانجام سپاس گزاری از اورمزد و امشاسپندان و طبقات چهارگانهٔ اجتماعی، آتش ها، خوانسالاران و خنیاگران و دربانان و خود میزبان ذکر شده است. ذکر اسپهبدان چهارگانه، دلالت بر این دارد که این رساله به احتمال قوی در دورهٔ ساسانیان در زمان انوشیروان یا پس از او تألیف شده است. متن آن در مجموعهٔ متون پهلوی به چاپ رسیده و تاوادیا نیز بار دیگر آن را تهذیب و به انگلیسی ترجمه کرده است. این متن به فارسی نیز ترجمه شده است.
تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ شابک ۹۶۴-۵۹۸۳-۱۴-۲
تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ شابک ۹۶۴-۵۹۸۳-۱۴-۲
wiki: سورسخن