طیف بینی جذبی

طیف بینی جذبی(به انگلیسی: Absorption spectroscopy) شامل روش های طیف بینی برای اندازه گیری جذب تابش ناشی از اندرکنش با یک نمونه، به عنوان تابعی از بسامد یا طول موج است. نمونه، انرژی (مانند فوتون) را از میدان تابش جذب می کند. شدت جذب، متغیری برحسب بسامد است و این تغییر، همان طیف جذبی است.
جذب (الکترومغناطیس)
Densitometry
طیف گسیلی
خطوط فرانهوفر
HITRAN
Infrared gas analyzer
Infrared spectroscopy of metal carbonyls
Lyman-alpha forest
Optical density
Photoemission spectroscopy
Transparent materials
Water absorption
White cell (spectroscopy)
X-ray absorption spectroscopy
طیف بینی جذبی گونه ای ابزار در شیمی تحلیلی است که برای تعیین حضور یک مادهٔ خاص در یک نمونه و در بسیاری اوقات، برای اندازه گیری مقدار مادهٔ مورد نظر به کار می رود. طیف بینی فروسرخ و طیف بینی مرئی-فرابنفش روش های رایج در کاربردهای تحلیلی هستند. طیف بینی جذبی در مطالعهٔ فیزیک مولکولی و اتمی، طیف سنجی نجومی و سنجش از دور نیز به کار می رود.
گسترهٔ وسیعی از رویکردهای آزمایشگاهی برای اندازه گیری طیف جذبی وجود دارد. رایج ترین روش، هدایت یک باریکهٔ تابش به سوی نمونه و تعیین شدت تابش گذرنده از آن است.
طیف جذبی یک ماده، نسبت تابش جذب شده توسط آن ماده روی بازه ای از بسامدها است. طیف جذبی با ترکیب اتمی و مولکولی ماده تعیین می شود. تابش معمولاً با بسامدهایی که مطابق با اختلاف انرژی میان حالت های کوانتومی مولکول ها هستند، جذب می شود. جذبی که ناشی از انتقال میان دو حالت باشد، با نام خط طیف نوری خوانده می شود و یک طیف معمولاً از خطوط بسیاری تشکیل می شود.

طیف بینی جذبی (absorption spectroscopy)
(یا: طیف سنجی جذبی، جذب سنجی) در شیمی تجزیه، شیوه ای برای شناسایی و تعیین مقدار مادۀ شیمیایی، از طریق اندازه گیری مقدار تابش الکترومغناطیسی ای که ماده در طول موج خاصی جذب می کند. نیز ← طیف بینی