صفیه بنت عبدالمطلب

صفیه دختر عبدالمطلب از صحابیات محمّد پیامبر اسلام بود. پدر صفیه، شیبه پسر هاشم پسر عبدمناف پسر قصی (عبدالمطلب) و مادرش دختر وهیب پسر عبدمناف پسر زهره پسر کلاب بود. صفیه خواهر حمزه پسر عبدالمطلب بود. صفیه هم چنین عمّه محمّد و علی به شمار می رفت. او پیش از اسلام با حارث پسر حرب ازدواج کرده بود. پس از اسلام آوردن، با عوّام پسر خویلد ازدواج کرد. صفیه از این ازدواج پسری به نام زبیر پسر عوام زایید. صفیه در سال بیستم هجرت و در دوران خلافت عمر درگذشت. عمر بر پیکر او نمازگزارد. صفیه در بقیع دفن شد.
Wikipedia contributors, "Saffiyah bint ‘Abd al-Muttalib," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Saffiyah_bint_‘Abd_al-Muttalib&oldid=185493915 (accessed February 2, 2008).

صَفِیّه بنت عبدالمطلب (قرن ۱ ق)
دختر عبدالمطلب بن هاشم، عمۀ پیامبر (ص). بانوی خردمند، ادیب و باشهامت صدر اسلام که در دوران جاهلیت با حارث بن حرب و پس از مرگ او با عوام بن خویلد ازدواج کرد که زبیر از ایشان متولد شد. در غزوۀ خندق یکی از جاسوسان یهود را که به پناهگاه زنان نفوذ کرده بود کشت و در أُحُد هنگام فرارکردن جمعی از مردم، با نیزه ای به مشرکین یورش برد که پیامبر (ص) به زبیر فرمود او را دریاب . در موقع شهادتِ برادرش حمزه به بالین او حضور یافت. روایات و اشعار او در کتب حدیث و تاریخ آمده است.