طراحی شهری

طراحی شهری فرایندی است که به شکل دهی فیزیکی بافت های مختلف شهری و روستایی منجر می شود و با رویکرد ساختارگرایی به ایجاد اماکن متعدد می پردازد و طراحی ساختمان ها، فضاها و چشم اندازها را در برمی گیرد و نهایتاً جریانی را به راه می اندازد که به عمران و آبادی شهری کمک می کند.

طرّاحی شهری (town planning)
طرّاحی شهری
طراحی ساختمان ها یا مجموعه های ساختمانی در بافتی فیزیکی و اجتماعی، با توجه به رابطۀ میان بناهای مختلف و محیط ها و کاربری های آن ها.
پاسخ به 'صنعتی شدن. در قرن ۱۹، با رشد سریع مراکز صنعتی شهری، نیاز مبرمی به طراحی شهری پدید آمد. اصلاح طلبان، شهر صنعتی پرازدحام را ریشۀ همۀ بلایای اجتماعی می دیدند، و کوشش های مختلفی برای ادغام صنعت با منظرۀ پاستورال (شبانی) روستا صورت گرفت و شکل گیری مفهوم باغْ شهر را در پی داشت.
منطقه' بندی و کاربری مختلط. در اروپای پس از جنگ جهانی دوم، گروه سیامکه انجمنی از معماران و شهرسازان مدرنیست بود، مسئولیت بخش عمدۀ بازسازی و طراحی شهرهای اروپایی را برعهده گرفت. این گروه از منطقه بندی کارکردی، و احداث ساختمان های بلند، به منزلۀ یگانه راه حل عملی رشد روزافزون شهر، حمایت می کرد. این انجمن، تا میانۀ دهۀ ۱۹۵۰ که مفاهیم چندلایگی و مراکز شهری با کاربری مختلط مطرح شد، نیروی غالب در طراحی شهری به شمار می رفت، اما در این زمان مورد ارزیابی مجدد قرار گرفت. از دهۀ ۱۹۷۰ توجه به طراحی شهری دوباره مطرح شد، و معماران و طراحان برای یافتن راه حل به جستجو پرداختند. رابرت کریر(۱۹۳۸ـ ) و لئون کریراز شهر اروپایی دوران پیشاصنعتی با فضاهای شهری مشخص، حمایت کردند، و آلدو روسّینیز بر اهمیت معماری شهری سنّتی تأکید کرد.