طَهْطاوی، رِفاعه رافع (۱۸۰۱ـ۱۸۷۱)
طَهْطاوی، رِفاعه رافع
معلم، دولتمرد، روزنامه نگار، مترجم و نویسندۀ مصری. بعد از محمد عبده، برجسته ترین عالم قرن ۱۹ مصر است. خدیو محمدعلی او را به ریاست هیئتی آموزشی به پاریس اعزام کرد (۱۸۳۱). در آن جا با فرهنگ فرانسه و اروپا آشنا شد. در ۱۸۳۱ به مصر بازگشت و ریاست مدرسۀ زبان های خارجی و مدیریت گروه ترجمه را برعهده گرفت. وظیفۀ این مدرسه آموختن زبان های اروپایی به دانشجویان مصری و ترجمۀ مهم ترین آثار ادبی به زبان عربی بود. مدتی سردبیر الوقایع المصریه، اولین روزنامۀ عرب زبان مصر، بود. در زمان خدیو اسماعیل، رئیس مدرسۀ جنگ، مدیر گروه ترجمه و رئیس مدرسۀ حسابداری و مدرسۀ مهندسی کشوری و ادارۀ ابنیه شد. مورخان مصری بزرگ ترین خدمت طهطاوی به کشورش را در امر آموزش می دانند. چند اثر عمده نیز تألیف کرده که انوار توفیق الجلیل (۱۸۶۸ـ۱۸۶۹) دربارۀ مصر باستان، و نهایةالاعجاز (۱۸۷۴) راجع به پیامبر (ص) و صدر اسلام از آن جمله است. بهترین اثرش در سبک و محتوا تخلیص الابراز است که در آن برخورد خود با فرهنگ غربی و ستایش از این فرهنگ را با قلمی شیوا و تأثیرگذار بیان کرده است.
طَهْطاوی، رِفاعه رافع
معلم، دولتمرد، روزنامه نگار، مترجم و نویسندۀ مصری. بعد از محمد عبده، برجسته ترین عالم قرن ۱۹ مصر است. خدیو محمدعلی او را به ریاست هیئتی آموزشی به پاریس اعزام کرد (۱۸۳۱). در آن جا با فرهنگ فرانسه و اروپا آشنا شد. در ۱۸۳۱ به مصر بازگشت و ریاست مدرسۀ زبان های خارجی و مدیریت گروه ترجمه را برعهده گرفت. وظیفۀ این مدرسه آموختن زبان های اروپایی به دانشجویان مصری و ترجمۀ مهم ترین آثار ادبی به زبان عربی بود. مدتی سردبیر الوقایع المصریه، اولین روزنامۀ عرب زبان مصر، بود. در زمان خدیو اسماعیل، رئیس مدرسۀ جنگ، مدیر گروه ترجمه و رئیس مدرسۀ حسابداری و مدرسۀ مهندسی کشوری و ادارۀ ابنیه شد. مورخان مصری بزرگ ترین خدمت طهطاوی به کشورش را در امر آموزش می دانند. چند اثر عمده نیز تألیف کرده که انوار توفیق الجلیل (۱۸۶۸ـ۱۸۶۹) دربارۀ مصر باستان، و نهایةالاعجاز (۱۸۷۴) راجع به پیامبر (ص) و صدر اسلام از آن جمله است. بهترین اثرش در سبک و محتوا تخلیص الابراز است که در آن برخورد خود با فرهنگ غربی و ستایش از این فرهنگ را با قلمی شیوا و تأثیرگذار بیان کرده است.
wikijoo: طهطاوی،_رفاعه_رافع_(۱۸۰۱ـ۱۸۷۱)