اذار

اسم: آذار (دختر) (عربی، سریانی) (طبیعت) (تلفظ: azar) (فارسی: آذار) (انگلیسی: azar)
معنی: بهار، نام ماه سوم از سال شمسی عربی برابر با مارس یا فروردین

( آذار ) ( اسم ) ششمین ماه از ماههای سریانی که عرب آنها را [ شهور الروم ] نامد ماه اول بهار .
ماه اول سریانی
( اذ آر ) اذ آر کسی یعنی بخشم در آوردن او

( آذار ) [ معر. ] ( اِ. ) ششمین ماه از ماه های سریانی ، ماه اول بهار.

( آذار ) آذار. ( اِ ) ماه اول بهار سریانی. ( السامی فی الاسامی ). ماه هفتم از سالهای سریانی است میان شباط و نیسان که ابتدای سال از ایلول ماه اول خزان باشد. نام ماه اول بهار است از سال رومیان و بودن آفتاب در برج حوت. ( برهان قاطع ) :
ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید
وجه ِ می میخواهم و مطرب که میگوید رسید.ماه ششم از ماههای رومیه. ( قاموس فیروزآبادی ). مدت ماندن آفتاب در برج حوت که به هندش چیت نامند و آن ماه اول از ربیع است. ( مؤیدالفضلاء ). آذر و آذار، ماه سوم از سالهای مسیحی. ( اقرب الموارد ). و آن را اَذار بفتح همزه هم گفته اند :
آن پرّ نگارینْش بدو بازنبندند
تا آذرمه بگذرد وآید آذار.منم آذار وتو نوروز خرم
هرآیینه بود این هر دو با هم.آنی که پدید آمد در باغ شریعت
از عدل تو آذار و ز احسان تو نیسان.ای دَرْت ز بی برگان چون شاخ در آذر
وی دِلْت ز بخشیدن چون باغ در آذار.این هنوز اول آذار جهان افروز است
باش تا خیمه زند دولت نیسان و ایار.آذار ببرد آب رخ آذر و کانون
وز دردسر هر دو امان داد جهان را.

---

( اذآر ) اذآر. [ اِذْ ] ( ع مص ) اذآر کسی ؛ بخشم آوردن او را. اغضاب. در خشم آوردن. ( منتهی الارب ). || ترسانیدن او را. || حریص کردن ویرا. ایلاع. || دلیر کردن او را بر. دلیر گردانیدن. ( منتهی الارب ). || برآغالانیدن ویرا بر. || مضطرکردن کسی را بسوی کسی .

( آذار ) ماه سوم تقویم شمسی کشورهای عربی، بعد از شباط و قبل از نیسان، مطابق ماه مارس فرنگی. از ماه های سال سُریانی یا رومی، ماه اول بهار: این هنوز اول آذار جهان افروز است / باش تا خیمه زند دولت نیسان و ایار (سعدی۲: ۶۴۶ ).