ادیسی

ادیسی که با نام اریسی نیز شناخته شده است یکی از هشت نوع رقص باستانی هند است. ریشه مکانی آن به ایالت اریسا در شرق هند برمی گردد. به گواه باستان شناسان، این رقص قدیمی ترین گونه رقص بازمانده هند است. در رساله باستانی ناتیا شاسترا از آن با نام هدرا-ماگادهی یاد شده است. براساس نقش برجستههای تپه اودایگیری(در حوالی بهوبانشوار) که به یک قرن پیش از تولد مسیح برمی گردد، می توان از قدمت این گونه رقص آگاه شد. این مکان موقوفه راج انگلیس بود، ولی پس از استقلال هند دوباره سازی شد. نکته متمایز این رقص به سایر گونه های رقص های باستانی هند، بر اهمت شیوه جای گیری بر پایه تریبهانگی (به معنای شکست سه پاره)است، که در حقیقت به معنای حرکت مجزای سر، سینه و لگن است و هم چنین طرز چهارچوب ایستادن ویژه آن که با عنوان چایوکا یا چوکا شناخته شده است که در حقیقت نشانه پردازی خداوندگار یاگاناث است. این گونه رقص با گونه های مختلف بهانگاها(طرز ایستادن) مشخصی می شود که شامل طرز قرار گرفتن پا و شکل گیری حالت ایستادن مانند مجسمه های هندی است. معروف ترین بهانگاها عبارتند از: بهانگا، آبانگا، آتیباهانگا و تریباهانگا.