اوستام

(اَ ) (اِ. ) نک استام .

اوستام. ( اِ ) استام. یراق زین و لگام اسب. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ) :
چون برآهختی ز تن شرم ای پسر
یافتی دیبا واسب و اوستام. || ستون و عمود. || پشتی و حامی. ( ناظم الاطباء ). || امین و مردم معتمد و معتبر. || اعتماد. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( آنندراج ). || آستانه در خانه. ( ناظم الاطباء ) ( انجمن آرا ). اوستان. ( انجمن آرا ). آستانه خانه. ( برهان ) :
اندر جهان تهی تر از آن نیست خانه ای
کز وام کرد مرد ورا فرش واوستام.

۱. = ستام
۲. اعتماد: به افزای خوانند او را به نام / هم از نام و کردار و هم اوستام (ابوشکور: مجمع الفرس: اوستام ).
۳. (صفت ) معتمد، معتبر.