اندوه گسار

اندوه گسار. [ اَ ه ْ گ ُ ] ( نف مرکب ) شکننده اندوه. ( آنندراج ). غمخوار. متعهد. ( فرهنگ فارسی معین ) :
روی تو مرا روز و شب اندوه گسار است
شاید که پس از انده اندوه گساریست.و رجوع به اندهگسار شود.

۱. یار و دوست که غم شخص را بخورد، کسی که برای دیگری دلسوزی و غم گساری کند، غم خوار، غم گسار.
۲. چیزی یا کسی که غم و اندوه را تسکین بدهد.