اختلال افسردگی اساسی

اختلال افسردگی اساسی یکی از شایع ترین تشخیص های روانپزشکی است که مشخصه آن خلق افسرده و با احساس غمگینی، اعتماد به نفس پایین و بی علاقگی به هر نوع فعالیت و لذت روزمره مشخص می شود؛ چیزی که از آن به عنوان «سرماخوردگی روانی» یاد می شود. افسردگی مجموعه ای از حالات مختلف روحی و روانی است که از احساس خفیف ملال تا سکوت و دوری از فعالیت روزمره بروز می کند. افسردگی اساسی واژه ای است که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا جهت مجموعه ای از علایم اختلال خلق برای DSM-III در سال ۱۹۸۰ به کار رفت و پس از آن عمومیت یافت. افسردگی اساسی منجر به از کارافتادگی قابل توجه فرد در قلمروهای زندگی فردی و اجتماعی و اشتغال می شود و عملکردهای روزمره فرد همچون خوردن و خوابیدن و سلامتی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد.
در یک نظرسنجی که در ایران انجام شد، ۳۴ درصد شرکت کنندگان دچار افسردگی بوده اند.