نبیط. [ ن َ ] (ع اِ) آبی که خارج شوداز چاه چون آن را حفر کنند. (از معجم متن اللغة).

نبیط. [ ن َ ] (ع اِ) آبی که خارج شوداز چاه چون آن را حفر کنند. (از معجم متن اللغة).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">نبیط. [ ن َ ] ( اِخ ) گروهی از مردم که در بطایح فرودآمدند. ( منتهی الارب ). گروه نبط که در بطایح میان عراقین فرودآمدند. ( ناظم الاطباء ) ( از بحر الجواهر ). رجوع به نبط و نبطی شود. <hr>نبیط. [ ن َ ] ( ع اِ ) آبی که خارج شوداز چاه چون آن را حفر کنند. ( از معجم متن اللغة ).</div>

نبیط. [ ن َ ] ( اِخ ) گروهی از مردم که در بطایح فرودآمدند. ( منتهی الارب ). گروه نبط که در بطایح میان عراقین فرودآمدند. ( ناظم الاطباء ) ( از بحر الجواهر ). رجوع به نبط و نبطی شود. نبیط. [ ن َ ] ( ع اِ ) آبی که خارج شوداز چاه چون آن را حفر کنند. ( از معجم متن اللغة ).

نبیط. [ ن َ ] (اِخ ) گروهی از مردم که در بطایح فرودآمدند. (منتهی الارب ). گروه نبط که در بطایح میان عراقین فرودآمدند. (ناظم الاطباء) (از بحر الجواهر). رجوع به نبط و نبطی شود.

نبیط. [ ن َ ] (اِخ ) گروهی از مردم که در بطایح فرودآمدند. (منتهی الارب ). گروه نبط که در بطایح میان عراقین فرودآمدند. (ناظم الاطباء) (از بحر الجواهر). رجوع به نبط و نبطی شود.