اوردگه

( آوردگه ) ( اسم ) میدان جنگ معرکه عرص. کارزار .

( آوردگه ) ( ~. گَ ) (اِمر. ) نک آوردگاه .

( آوردگه ) آوردگه. [ وَ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) آوردگاه. رزمگاه. میدان. میدان جنگ :
به آوردگه رفت نیزه به دست [ سیاوش ]
عنان را بپیچید چون پیل مست.به آوردگه شد سپه ، پهلوان
بقلب اندرون با گروه گوان.بگفت این و بگرفت نیزه بدست
به آوردگه رفت چون پیل مست.گو پیلتن گفت جنگی منم
به آوردگه بر درنگی منم. || در بیت ذیل فرخی آوردگه معنی چراگاه و گشتنگاه میدهد :
معدن زاغ شد آرامگه کبک و تذرو
مسکن شیر شد آوردگه گور و غزال.و رجوع به آورد و آوردگاه شود.