هوا خوردن

استنشاق هوا فرو بردن هوای پاک بدرون ریه ها هوا خوری

هوا خوردن. [ هََ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) استنشاق هوا. فروبردن هوای پاک به درون ریه ها. هواخوری.
- هوا خوردن باده ؛ کنایه از زایل شدن کیفیت شراب است ، چه تصرف هوا مزیل نشأه شراب است. ( غیاث از مصطلحات ) :
رنگ نماند در لبش از نفس فسردگان
باده هوا چو می خورد پا به رکاب می دهد. || تصرف هوا درمزاج. ( آنندراج ) :
آن چشم ناتوان غم مردم کجا خورد
کز بازگشتن نگه خود هوا خورد.