یکی از بزرگان علم و عرفان ( ف. ۷۴۱ ه. ق. )
نام دو تن از بزرگان علم و معرفت عرفان که یکی بسال ۷۳۴ دیگری بسال ۷۴۱ ق . در گذشته است .
نام دو تن از بزرگان علم و معرفت عرفان که یکی بسال ۷۳۴ دیگری بسال ۷۴۱ ق . در گذشته است .
دقوقی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دقوقی . [ دَ قا ] (اِخ ) دقوقاء، که شهری است در عراق . (از منتهی الارب ). رجوع به دقوقاء شود.
دقوقی . [ دَ ] (اِ) قسمی خاک . (یادداشت مرحوم دهخدا).
دقوقی . [ دَ ] (اِخ ) نام دو تن از بزرگان علم و معرفت و عرفان که یکی به سال 734 و دیگری به سال 741 هَ . ق . درگذشته است . (از فرهنگ فارسی معین ).
دقوقی. [ دَ ] ( اِ ) قسمی خاک. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
دقوقی. [ دَ قا ] ( اِخ ) دقوقاء، که شهری است در عراق. ( از منتهی الارب ). رجوع به دقوقاء شود.
دقوقی. [ دَ] ( اِخ ) عبدالمنعم بن محمدبن ابی المضاد. عالم و عارف قرن هفتم هجری که بسال 645 هَ. ق. درگذشت. مولوی در دفتر سوم در داستانی او را ذکر می کند :
آن دقوقی داشت خوش دیباجه ای
عاشق و صاحب کرامت خواجه ای...
دقوقی. [ دَ ] ( اِخ ) نام دو تن از بزرگان علم و معرفت و عرفان که یکی به سال 734 و دیگری به سال 741 هَ. ق. درگذشته است. ( از فرهنگ فارسی معین ).
دقوقی. [ دَ قا ] ( اِخ ) دقوقاء، که شهری است در عراق. ( از منتهی الارب ). رجوع به دقوقاء شود.
دقوقی. [ دَ] ( اِخ ) عبدالمنعم بن محمدبن ابی المضاد. عالم و عارف قرن هفتم هجری که بسال 645 هَ. ق. درگذشت. مولوی در دفتر سوم در داستانی او را ذکر می کند :
آن دقوقی داشت خوش دیباجه ای
عاشق و صاحب کرامت خواجه ای...
( از فرهنگ فارسی معین ).
دقوقی. [ دَ ] ( اِخ ) نام دو تن از بزرگان علم و معرفت و عرفان که یکی به سال 734 و دیگری به سال 741 هَ. ق. درگذشته است. ( از فرهنگ فارسی معین ).
دقوقی . [ دَ] (اِخ ) عبدالمنعم بن محمدبن ابی المضاد. عالم و عارف قرن هفتم هجری که بسال 645 هَ . ق . درگذشت . مولوی در دفتر سوم در داستانی او را ذکر می کند :
آن دقوقی داشت خوش دیباجه ای
عاشق و صاحب کرامت خواجه ای ...
آن دقوقی داشت خوش دیباجه ای
عاشق و صاحب کرامت خواجه ای ...
(از فرهنگ فارسی معین ).
کلمات دیگر: