خفق

فرهنگ فارسی

اسب باریک میان جمع خفاق

لغت نامه دهخدا

خفق. [ خ َ ] ( ع مص ) جنبیدن علم. منه :خفقت الرایة خفقاً و خفقاناً. || طپیدن دل. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( ازاقرب الموارد ). منه : خفق القلب. || جنبیدن سراب. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از تاج المصادر بیهقی ). || بانگ کردن نعل که از رفتن بزمین برآید. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). || فروبردن نره در فرج. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). تغییب القضیب فی الفرج. ( تاج المصادر بیهقی ). || به دره یا چیزی پهن کسی رازدن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ). شلاق زدن. ( یادداشت بخط مؤلف ). || درخشیدن برق در جستن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( ازلسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). || بانگ کردن باد. || آهسته زدن بشمشیر. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). زخمی سبک زدن.

خفق. [خ َ ف ِ ] ( ع ص ) اسب باریک میان. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). منه : فرس خفق. ج ، خِفاق.

خفق. [ خ ُ ف َ ] ( ع ص ) اسب باریک میان. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). ج ، خِفاق.

خفق. [ خ َ ف َ ] ( ع مص )خَفق. برای ضرورت شعر بجای خَفق خَفَق گفته اند، چون این قول : مشتبه الاعلام لماع الخفق. ( ناظم الاطباء ).

خفق . [ خ َ ] (ع مص ) جنبیدن علم . منه :خفقت الرایة خفقاً و خفقاناً. || طپیدن دل . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (ازاقرب الموارد). منه : خفق القلب . || جنبیدن سراب . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از تاج المصادر بیهقی ). || بانگ کردن نعل که از رفتن بزمین برآید. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || فروبردن نره در فرج . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). تغییب القضیب فی الفرج . (تاج المصادر بیهقی ). || به دره یا چیزی پهن کسی رازدن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد). شلاق زدن . (یادداشت بخط مؤلف ). || درخشیدن برق در جستن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (ازلسان العرب ) (از اقرب الموارد). || بانگ کردن باد. || آهسته زدن بشمشیر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). زخمی سبک زدن .

خفق . [ خ َ ف َ ] (ع مص )خَفق . برای ضرورت شعر بجای خَفق خَفَق گفته اند، چون این قول : مشتبه الاعلام لماع الخفق . (ناظم الاطباء).

خفق . [ خ ُ ف َ ] (ع ص ) اسب باریک میان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). ج ، خِفاق .

خفق . [خ َ ف ِ ] (ع ص ) اسب باریک میان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : فرس خفق . ج ، خِفاق .

کلمات دیگر: