پیش نهادن

( مصدر ) ۱- فرا پیش آوردن از جای اصلی بنزدیک خود آوردن مقابل پس نهادن : آینه ای که پیش نه از دل صافی گهر صورت خود را بین معنی اشیاطلب . ( وحشی ) ۳- برابر چیزی گذاشتن برای منع عبور ایجاد مانع و سد کردن : ای پای بست عمر . تو بر رهگذار سبیل چندین امل چه پیش نهی مرگ از قفا. ( سعدی ) ۳- برابر چشم نهادن نصب العین ساختن : چون پادشاهی برکسری انوشیروان عادل قرار گرفت عهود اردشیرین بابک پیش نهاد. یا پا( قدم ) پیش نهادن . اقدام کردن مقدم شدن : قدم پیش نه کز ملک بگذری که گر باز مانی ز دد کمتری . ( سعدی )

پیش نهادن. [ ن َ / ن ِ دَ ] ( مص مرکب ) مقابل پس نهادن. جلو گذاردن. فرا پیش آوردن. از آنجا که بود فراتر آوردن. حرکت دادن بسوی مقابل :
چو برداشت خسرو پی از جای خویش
نهاد آن زمان زاد فرخ به پیش.آنجا که تویی رفتن ما سود ندارد
الا بکرم پیش نهد لطف تو گامی.قدم پیش نه کز ملک بگذری
که گر با زمانی ز دد کمتری. || مقابل و برابر قرار دادن.پیش روی گذاردن :
بشد مرد دانا به آرام خویش
یکی تخت و پرگار بنهادپیش.یکی تخت زرین نهادندپیش
همه پایه هاچون سر گاومیش.زیبا نهاده مجلس و زیبا نهاده جای
ساز شراب پیش نهاده رده رده.اباهای الوان ز صد گونه بیش
به خوانهای زرین نهادند پیش.منه عیب خلق ای فرومایه پیش
که چشمت فرو دوزد از عیب خویش. || برابر چیزی گذاردن منع عبور را. گذاردن برابر چیزی چون سدی و مانعی :
ای پای بست عمر تو بر رهگذار سیل
چندین امل چه پیش نهی ، مرگ از قفا. || نصب العین ساختن. برابر چشم نهادن. بر آن رفتن : چون پادشاهی بر کسری انوشیروان عادل قرار گرفت عهود اردشیربن بابک پیش نهاد. ( فارسنامه ابن البلخی ص 88 ).
- پا پیش نهادن ؛ اقدام کردن. مقدم شدن.