<div class="boxBd">تسبیح گوی. [ ت َ ] ( نف مرکب ) عابد. کسی که نام خدای تعالی را به پاکی بر زبان آورد. گوینده سبحان اﷲ : <br>چو بادند پنهان و چالاکپوی <br>چو سنگند خاموش و تسبیح گوی.<div class="au">( بوستان ).</div>و رجوع به تسبیح و دیگر ترکیبات آن شود.</div>

تسبیح گوی. [ ت َ ] ( نف مرکب ) عابد. کسی که نام خدای تعالی را به پاکی بر زبان آورد. گوینده سبحان اﷲ : چو بادند پنهان و چالاکپوی چو سنگند خاموش و تسبیح گوی. ( بوستان ). و رجوع به تسبیح و دیگر ترکیبات آن شود.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">عابد . کسیکه نام خدای تعالی را به پاکی بر زبان آورد . گوینده سبحان الله</div>

عابد . کسیکه نام خدای تعالی را به پاکی بر زبان آورد . گوینده سبحان الله

تسبیح گوی

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا