تسدیه

( تسدیة ) تسدیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) پود در دادن چیزی را. ( زوزنی ). بافتن جامه را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || نیکویی نمودن به سوی کسی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( ازاقرب الموارد ) ( از المنجد ). || گرفتن معروف را نزد خود، اعمال نیک را پیشه ساختن : سدّی معروفاً؛ اتخذه عنده. ( از المنجد ). و رجوع به تسدی شود.