جان سپار

مکرس , ولاء

( صفت ) جان دهنده فدائی.

(سَ یا س ) (ص فا. ) فدایی .

جان سپار. [ س ِ ] ( نف مرکب ) جان سپارنده. جان دهنده. فدائی :
ای خسروی که ملک ترا جانسپار گشت
وز رنج گشت حاسد تو جانسپار تیغ.رغبت از تو چو با یسار شود
از برای تو جانسپار شود.من جانسپار مدح تو صورت نگار مدح تو
با آب کار مدح تو الفاظم ابکار آمده.ور همی بیند چرا نبود دلیر
پشتدار و جانسپار و چشم سیر.چه خوش باشد سری در پای یاری
به اخلاص و ارادت جان سپاران.در آب و رنگ رخسارش چو جان دادیم خون خوردیم
چو نقشش دست داد اول رقم بر جان سپاران زد.بپای دولت آوردت سپردت
سری کش تن ترانه جانسپارست.

کسی که در راه کس دیگر از جان خود بگذرد، جان سپارنده، جانباز، فدایی.